Mijn vriendinnen en ik komen allemaal terug van vakantie en omdat we elkaar daardoor een tijdje niet gezien hebben is het hoognodig tijd om af te spreken. In een kroeg. Met wijn. “Hoe was het”? Is mijn eerste vraag natuurlijk die ik eigenlijk aan beide tegelijk stel, kijkend wie er als eerste zal antwoorden. In koor antwoorden ze; “pfff…. vermoeiend! Ik kan nog wel een vakantie gebruiken. Maar dan zonder kinderen!”
De kinderen van mijn vrienden waren nu ongeveer rond de 1.5 jaar wat bleek, met zo’n dreumes met vakantie is afzien. “Afzien? Mijn god! Dat is wel het laatste woord waarmee ik een vakantie zou willen associëren” riep ik verbijsterend uit na het aanhoren van hun verhalen. Ja, het was de 1.5 jarige die de vakantie tot afzien (zacht uitgedrukt nog…) had gemaakt. Anderhalf betekend niet luisteren, maar wel kunnen lopen. Die combinatie is tijdens een vakantie dus GEEN goede combinatie.
Ik ken geen een 1.5 jarige die kan zwemmen. Die van mijn vriendinnen konden dat uiteraard ook niet. Daarbij hadden ze er beide twee wat betekende dubbel opletten. De een liep naar rechts op het strand en de ander naar links. “Blijf even hier, dan ga ik je broertje halen” was dus een zin die niet begrepen werd. Daardoor als ze de een ging halen, bij terug komst, de tweede half verdronken in zee aantrof.
Stress!
De hele tijd!
Rustig liggen bij een zwembad was er niet bij. De een wilde spelen. Ok gelukkig was vaders daar om dat mee te doen. Maar nummer twee wilde het liefst rondjes om het zwembad lopen. Het liefst gevaarlijk op het randje.
Ik had al genoemd dat hij geen zwemdiploma had…
Dat laat je hem dus niet alleen doen. Hup er achteraan. Ik werd al moe als ik hun verhalen hoorde… Oprechte medelijden kwam dan ook in mij naar boven. “Tja het is een fase” stamelde ik…
Ik dacht nog even terug aan onze fijne vakantie tot het besef boven kwam.. komende vakantie had ik dit ook. Dan was mijn zoon ook die leeftijd… Waarom zou ik nog gaan boeken… Na het aanhoren van deze verhalen wilde ik niet meer! Zonde geld! Thuis heb je misschien minder zon maar wel meer rust!
Maar zoals dat vaker gaat vergeet je dingen en een tijd later was onze vakantie geboekt. Het was een lange koude winter geweest en MOM hier was toe aan zon en relaxen. Met een tijdschrift bij het zwembad in de zon. Je kent het wel. We boekten een reis naar Marokko. Daar was zon in april. Daar was een zwembad. All I need.
De eerste dag van onze vakantie lag Bobbi meteen de hele dag in het zwembad! Of las lekker in de schaduw haar Donald Duckje. Tekende wat in haar kleurboek. Meer dan ‘mag ik een ijsje’ kwam er niet uit. Ook zij wilde even chillen. Kind van haar moeder.
Na het ontbijt speelde we even bij het zwembad. Rond kwart over tien werd 1.5 jarige zoon moe en was het tijd voor een slaapje. De WiFi was perfect dus sloten we babyphones aan op beide telefoons en konden we twee uur lang (!) een boek lezen. Dit is genieten zeiden we nog tegen elkaar. Om half 1 werd hij wakker en was het tijd voor de lunch. Toen we rond twee uur weer op ons bedje naast het zwembad lagen begon het. Lopen lopen lopen lopen.
Op de zwembad rand. Van twee uur tot zes uur s’middags.
Vier uur lang.
Ja… ik was gewaarschuwd door mijn vriendinnen.
We liepen om zes uur terug naar de hotelkamer toen we langs een bordje ‘babyclub’ kwamen. “Hebben ze hier een babyclub?” vroeg ik net iets te enthousiast! “Met lieve oppassen, speelgoed en al dat leuks een 1.5 jarige kan betamen”?
Dat hadden ze!
“Dat is toch echt heel leuk voor hem”, zeiden we tegen elkaar. Niet in die hitte rond het zwembad maar lekker in de schaduw met heel veel leuks en heel veel aandacht?
“Ja dat is echt heel leuk voor hem, in de middag een paar uur naar de babyclub”! zeiden we tegen elkaar.
Super leuk is dat! Voor ons helemaal!
Het was een heerlijke vakantie!
Afzien met onze dreumes? Helemaal niet!
LEES OOK;
- BLOG BETTINA; ME-TIME VOOR 9 EURO PER UUR
- BLOG BETTINA: PLASTIC SPEELGOED & ANDERE MERCHANDISE
- BLOG BETTINA; VAKANTIE
