Afgelopen weekend werd onze oudste dochter drie en dat was natuurlijk reden voor een feestje. (Drie. Drie! When did that happen?!) Omdat ik een paar dagen daarvoor zelf ook jarig was en we daarnaast nog een aantal andere belangrijke gebeurtenissen hadden bedacht om de bloemetjes buiten te zetten (zoals daar zijn het Leven, de Liefde & de Lente) gaven we een partijtje. Haar eerste en tweede verjaardag vierden we in het Vondelpark (toen woonden we immers nog driehoog-achter), maar dit feestje vond natuurlijk plaats in onze eigen achtertuin. Er waren veel vrienden, veel vriendjes en veel zon (en voor mijn zevenmaandsbabyblaas een toilet op loopafstand): wat een geluk!
Die ochtend was het zorgvuldig door mij en mijn moeder gepimpte IKEA-keukentje (we love Pinterest) met buitenaards enthousiasme ontvangen door de jarige Jet en toen later op de dag nog diverse andere meisjesdromen als een flamencojurk, een speeldoosje en een horloge werden uitgepakt was de extase compleet. Rode wangen, stralende ogen en energie voor tien: een state of mind waar menig festivalganger jaloers op zou zijn.
Het hielp natuurlijk ook dat de tafel met rozijntjes, sap en (biologische, maar wat doet dat er nog toe als je vijf zakjes eet) kaasknabbels binnen in de eetkamer stond en het ouderlijk gezag zich buiten ophield, waardoor de kinderen het ‘all you can eat’-concept ongezien naar een heel nieuw level trokken. Denk daar (buiten) nog een glijbaan, een speelkleed en een ruime collectie al dan niet zelf bestuurbare kindervoertuigen bij en je kunt je een voorstelling maken van de feestvreugde.
Man en ik stonden in de openslaande-deuropening, keken naar de bonte verzameling vrienden, familie en cadeaupapier in onze stadstuin en waren voor de zoveelste keer nogal gelukkig met onze keus om in Amsterdam een grotemensenhuis te kopen. (En om de omringende buren te informeren over deze bijeenkomst, want je kunt je wellicht ook een voorstelling maken van het volume van de feestvreugde…) Drie jaar geleden hadden we nog geen idee dat we vandaag híer de slingers zouden ophangen, maar daar hingen ze en ze pasten precies.
Ik ben nogal van de full circle moments en er is natuurlijk geen beter moment voor een potje terugblikken dan een verjaardag. Ik herinner me ook mijn eigen verjaardagen (in dezelfde week) met veel zon, cadeaus en rozijntjes in de tuin van mijn ouders. Ik geloof niet dat ik ooit een flamencojurk heb gekregen (ik was meer van de tutu’s, zie mijn vorige blog!) en zeker geen gepimpt keukentje, maar wel een heel geliefd speeldoosje en later ook een horloge. We hadden geen glijbaan maar wel een schommel en biologische kaasknabbels bestonden nog niet, maar op paprikachips gingen we ook heel lekker. Rode wangen, stralende ogen en energie voor tien: full circle once again.
En toen dochter de dinsdag na haar verjaardag mocht trakteren op de crèche (Pinterest-plannen, HEMA-uitvoering: ik reken het goed) bleek ook daar in drie decennia eigenlijk niets veranderd. Een versierde stoel, Lang Zal Ze Leven met rijstkokers en natuurlijk een muts met rozen van crêpepapier. We zongen en we schudden (met de kokers) en ik voelde me 3 en 33 tegelijk.
Een onverwacht modern element was het cadeau dat dochter kreeg van de juffen: een Frozen-tasje met haaraccessoires. Daar was weinig melancholisch aan, dus even dreigde de ronde cirkel te stagneren. Maar de ouderwetse knutselmuts bleek gelukkig veruit favoriet en won het uiteindelijk dik van de Elsa-speldjes, dus het feest ging door. Let it go, er is er één jarig. Rozijntje, anyone?
BLOG BY RONNE THEUNIS
De meisjes, de liefde en de stad: my life in a nutshell. Geboren in een dorp maar CITYMOM uit overtuiging. Moeder van Lou (1,5) en Wies (3), zwanger van hun zusje, vrouw van Jim en wonend & werkend in Amsterdam. Gelukkig achter de kinderwagen en achter mijn laptop. Gek op zaterdagochtend, goeie teksten en full circle moments. Twee dochters in nog geen anderhalf jaar (en de derde dus onderweg) en Amsterdam door hun ogen is mooier dan ooit. En we raken niet uitgekeken!
Bron foto: Style-Files.com
