DE FEESTDAGEN IN NEW YORK….
De yellow cabs die toeterend over de avenues sjezen, de hotdog vendors op straat, de gehaaste zakenlui met coffee-to-go: niets is vreemd als je New York voor het eerst bezoekt want je hebt het allemaal al eens in de film gezien. Tijdens de feestdagen doet de stad er nog een schepje bovenop. De decembermaand is één grote kerstklassieker.
New York is één grote kerstfilm
Geen kerstfilm zonder sneeuw: de eerste vlokken vallen begin december als ik onderweg ben naar een afspraak met een vriendin in de buurt van het Plaza Hotel. Het decor voor Home Alone 2. Op een straathoek stop ik een paar dollar in een emmer. ‘Thank you and Merry Christmas’, zegt een man met een kerstmuts en hij rinkelt zijn bel. Rond de feestdagen vind je deze goedzakken overal in NY om donaties te vragen voor het goede doel. De negenjarige Evelien in mij wordt weer eventjes boos op Marv, een van de boeven uit de voormalige kaskraker, die met een kleefhandschoen muntjes uit dit soort emmers steelt. Ik steek over bij het hotel en zie een besneeuwd Central Park. Ik zou bijna gaan zoeken naar het duivenvrouwtje waar Kevin een vriendschap mee sluit.
Meer filmmagie tijdens het kerstinkopen
De filmmagie duikt op tijdens het kerstinkopen als een Buddy uit Elf lookalike mijn cadeau voor Nick inpakt. De in elvenkostuum gehulde winkelbediende gaat te werk met een breed uitgemeten glimlach. Met tassen vol prachtig ingepakte presentjes loop ik een paar uur later door de schemer over wat voelt als een filmset naar huis. Stijlvol versierde kerstbomen achter de ramen, schitterende kransen met grote, rode strikken aan de voordeur en lichtslingers gewikkeld om trapleuningen van brownstones. Voor me lopen twee ventjes van een jaar of zes. ‘No, dummy, that’s why he has all his elves’, zegt een van de twee. Hij zucht en rolt met zijn ogen. Hoe kan zijn vriendje denken dat de kerstman zelf alle cadeaus inpakt? In gedachten hoor ik de regisseur ‘aaaaand cut’ uitroepen.
Dyker Heights; Battle of the Bulbs
De vrijdagavond voor kerst aanschouwen we een levensechte Battle of the Bulbs in het zuiden van Brooklyn: Dyker Heights. Je zou het ook kunnen omschrijven als The Sopranos op een kersthigh. Een paar blocks met smakeloze villa’s gaan tot het uiterste met hun kerstversieringen. Levensgrote kerststallen in de tuin, een heel leger van verlichte notenkrakers, een lichtcircus van opblaasbare tekenfilmfiguren en een DJ op een podium in een tuin die kerstknallers aan elkaar mixt: ‘only in America…’ We lopen langs een huis – een van de weinigen – dat niet meedoet. Er hangt een kleine krans aan de deur waarmee de bewoners een statement lijken te willen maken: ‘we doen wel aan versiering maar op onze eigen manier, lekker puh’. In mijn ogen zijn dit de winnaars. Wat een heerlijke dikke middelvinger naar de rest.
Christmas Eve
Christmas Eve luiden we in met een IPA in de buurtkroeg en een paar potjes skee ball. De tent is zo goed als verlaten: alleen expats en eenzame stakkers vind je nu hier. De rest van New York is bij familie. Een droeve ziel achter de bar staart naar zijn glas dubbele Scotch. In het filmscript zou deze scène geschreven zijn om hem te doen beseffen dat de feestdagen zonder loved ones niets waard zijn. Of welke dag van het jaar dan ook. Vanavond, op Oudjaarsavond, sta ik niet net als Sally met een glas champagne in de Grand Ballroom van het Puck Building te wachten op een ontroerende liefdesverklaring van mijn Harry (When Harry Met Sally). Middernacht vindt heel bescheiden plaats met zijn tweeën in onze woonkamer en een slapende peuter (hopelijk) in zijn bedje. Niet zo’n filmwaardig moment wellicht, maar voor mij het mooiste happily ever after van een prachtig 2017.
Op een liefdevol 2018!
