“Zullen we naar de zoo gaan vandaag? En daarna ergens pancakes? Misschien wil de best friend ook wel mee.” Zo praat ik ongeveer de helft van de tijd tegen mijn man. Niet omdat hij van overseas komt en maar een paar woorden Nederlands spreekt, maar omdat we, met het oog op onze mini-huisgenoten, nogal op onze woorden moeten letten.
Iedereen met een minderjarige in huis, weet dat je pas over dierentuinen moeten beginnen als je al bij de poort van ARTIS staat. En dat je nooit een peuter pannenkoeken moet beloven, voordat je daadwerkelijk beslag in de pan giet. Anders snij je niet alleen jezelf, maar vooral ook je kinderen in de vingers. Dat geluid maken ze in ieder geval, als je bij nader inzien toch maar gewoon broccoli op tafel zet.
Gevoelige kwesties
Om ongestoord de agenda of het menu te kunnen bepalen, vallen Man en ik daarom regelmatig terug op het Engels. En dan niet van het niveau dat ik (in een vorig leven) sprak op kantoor, maar schaamteloos steenkolenengels. Want who cares er in dit soort situaties about pronunciation? Als de Man het maar begrijpt en de meisjes vooral niet.
We doen het trouwens niet alleen om een crisis te vermijden, maar ook om over hun hoofd gevoelige kwesties te bespreken. Als de oudste van de opwinding in haar broek heeft geplast of de middelste weer zo gek doet met haar handen. Of als er één heel zoet zit te spelen met het poppenhuis en ik dat tegen de Man wil zeggen, zonder dat nummer twee en drie het schattige tafereeltje meteen (te) enthousiast komen verstoren. Of als we in de auto na een verjaardag de laatste roddels willen doornemen en we die niet keihard in ons gezicht willen terugkrijgen van een oplettende kleuter.
Diepe connectie
Overschakelen naar het Engels is, kortom, een uiterst succesvolle methode gebleken om in een huis vol scherpe oortjes toch een volwassen gesprek te voeren. En ik word altijd een beetje verliefd op ouders, buren en opa’s en oma’s die ook spontaan beginnen te steenkolen als de situatie daarom vraagt. De moeder van een klasgenootje die in het Engels vraagt of mijn dochter ook is uitgenodigd voor een feestje, de vriendin die zegt dat “She can stay?” als de kleuter niet weg wil na de visite en opa die in het Engels verslag doet van een peuter-akkefietje in de supermarkt. Dan voel ik een diepe connectie met alle volwassenen die ook begrijpen dat Hollandse teksten soms even niet zo handig zijn.
Maar ik vrees wel dat deze parent hack in rap tempo effect verliest. Het duurt niet lang meer voordat mijn kinderen prima begrijpen wat friends en pancakes zijn. Mijn oudste weet namelijk precies hoe je op Netflix de taal verandert en daarom kijkt ze dezelfde filmpjes afwisselend in het Engels en Nederlands. Zo leert ze zichzelf de de betekenis van teksten die ze inmiddels kan dromen. “Hee mama, het sneeuwt! Doe joe wanna bilda snoomen?”
Ik kom er zo aan schat, even een cursus Frans downloaden.
LEES OOK VAN RONNE;
Photocredits; thehousethatlarsbuilt.com
