Waar zijn de meiden? Sinds we een tuin hebben met een hekje dat weleens open staat, heb ik ze niet altijd in mijn vizier. Is ook niet erg want aan de tuin grenst een speelpleintje. Ik loop het hoekje om waar een bankje staat, met een tafeltje ernaast. Op het bankje tref ik twee meisjes aan. Mijn twee meisjes. Met hun mondjes vol. De tafel, het bankje en de grond zijn versierd met aluminiumpapiertjes in allerlei gezellige kleurtjes. Aan beide kinnetjes hangen donkerbruine druppels. Wat zien ze er blij uit! En wat was het eieren zoeken in de tuin spannend! Wéér een ei, en wéér een ei. Neeeeee nóg eentje. Whoehoe!
Ik denk dat we er een traditie van gaan maken. Want het is best geinig, dat eieren zoeken. Wat we níet doen, is vertellen dat de Paashaas ze verstopt heeft. Want dat vind ik stom. De Paashaas bestaat niet. De Paashaas is van chocolade. Onze meiden hebben ons buurmeisje ook uit die droom geholpen, want toen zij zag dat we eieren aan het zoeken waren riep ze hard “Oooowww de paashaas is bij jullie geweest”. Met een verbaasde maar vooral enthousiaste blik vertelden Noortje en Annabel dat papa de eieren in de tuin had verstopt. Dus.
Met een beteuterd gezicht droop het buurmeisje af.. Vrolijk Pasen allemaal!
