Wat zijn meisjes soms erg! Zo klein als ze zijn. Duwen, haren trekken en gillen. Heel hard en heel hoog. Ik kende die verhalen wel maar dacht dat ze altijd werden aangedikt. Nou ik kan je vertellen: ze kloppen! Van de week was het weer zover. We hebben hartstikke leuk speelgoed. Eén keer in de zoveel tijd verander ik het. Boven op zolder staat een grote mand die ik dan omhoog haal. Dat ding wordt omgekieperd en de meest leuke speeltjes vallen er uit. Nu is er één speeltje waar ze beide helemaal wild van worden. Van baby af aan hebben ze er al ruzie om gemaakt. Wij noemen het thuis “het agressieve speeltje”. Het is een hele gezellige kleurrijke bal met een zijkant die kleppert. Beetje lastig uit te leggen. Best een leuk ding, maar toch ook niet zo bijzonder dat ze er het hele huis voor bij elkaar gillen en rood aanlopen van boosheid als de één hem vast heeft en de ander niet. Vind ik. Maar zij denken daar anders over, dat is wel duidelijk. Want dit ding is bij allebei zeer geliefd. Het ligt nog geen tien seconden op de grond en ze vliegen er beide op af. Er volgt, zoals verwacht, een ruzie. In het kader van samen vechten en het samen ook weer oplossen, laat ik ze hun gang gaan in de hoop dat deze ruzie zich vanzelf oplost. Maar nee hoor, ze zijn zeer standvastig, aan elkaar gewaagd en geen van beide laat de bal los. Zoiets gebeurt met enige regelmaat, en het blijft elke keer weer een bijzonder schouwspel. We zijn inmiddels zo’n drie minuten verder en nog steeds lopen ze aan die bal te trekken. Ongemerkt schuiven ze het huis door. Met zijn tweeën, hangend en trekkend aan die bal. Opeens ben ik het zat. Ze luisteren niet naar wat ik zeg. Hoe kunnen ze ook, ik kom simpelweg niet boven het gekrijs uit! Uiteindelijk hoor ik alleen mezélf gillen. Heel hard en heel hoog. Ze stoppen met krijsen en kijken me met verschrikte ogen aan. Zo! Alsjeblieft! Mama kan er ook wat van. Hier met die bal. Klaar.
For your information : de rest van de middag speelden ze nog lang en gelukkig.
Blog by Liesbeth Sterrenburg
Liesbeth is moeder van tweeling Noortje en Annabel en is samen met Mike al 3 jaar de zeer trotse ouders van deze twee meisjes. Zoals ze zelf zegt: “ze zijn heel leuk, onze twins, maar ook zeer vermoeiend, zeer eigenwijs, zeer creatief en ondernemend, vasthoudend en strijdlustig”. Genoeg om over te schrijven dus!
Haha, ik heb er 1 van anderhalf en dat vind ik al pittig qua geschreeuw, gillen, krabben, haren trekken. Bij mij dan. 🙂 sterkte en fijne zondag!
Hai Julie, ik lees je reactie nu pas. Wel heeeel laat maar nooit te laat om je een hart onder de riem te steken. Jij ook sterkte! We can do this! 🙂