Oow wat was het spannend toen de stoomboot aan kwam varen. En oow wat smaakten al die pepernoten lekker! En de schuimpjes, en de gekleurde snoepjes. En oow wat had één van onze meiden een buikpijn na een volle dag Sinterklaas met al zijn Pieten. Daar lag Noortje. Drie uur geleden nog (met volle mond) vol verhalen over waarom Pietje de toren in was geklommen en dat gelukkig de brandweer hem er weer uit kon halen met zijn ladder. Nu lag ze strak tegen me aan. Ik mocht geen stap meer zetten. Dat arme kind had zó genoten van de dag en de pepernoten dat ze er ziek van was. Annabel daarentegen stuiterde nog door het huis. De indrukken en de pepernoten hadden op twee verschillende manieren hun werk gedaan.
Voor het eerst dit jaar maken ze het Sinterklaasfeest bewust mee. Ik moet toegeven dat ik in het begin niet zo goed wist hoe ik het ze uit moest leggen. Ik hád namelijk geen zin om iets uit te leggen. Een bestaand verhaal over schoentje zetten en Pietjes die door de schoorsteen komen is hartstikke leuk, ik houd namelijk ook van de traditie, maar door alle waarom-en-hoe-doet-ie-dat-dan-vragen wordt het Sinterklaasverhaal steeds gekker. Als Piet nu bij ons langskomt, klimt ie op het dak met in zijn ene hand een zak met kadootjes en in zijn andere hand een hengel. De kadootjes knoopt Piet aan zijn hengel die hij via het koepelraam op zolder naar beneden laat zakken. Wat een gedoe hoor ik je denken, maar hee toen ik antwoord gaf op de vraag hoe Piet dan bij de schoentjes komt moest ik eerst een discussie aangaan en vervolgens keken twee paar bange ogen mij aan.
Mama hoe komt Pietje bij mijn schoentje dan?
Ik : Hij gaat door de schoorsteen en dan..
Maar mama wij hebbuuuh toch geen schoorsteen toch?
Ik : Uh nee die hebben we inderdaad niet. Maar Piet loopt op het dak en komt dan door het raam naar binnen. Ik wees omhoog. We zaten op zolder. Maar mamaaa? Komt ie dan binnen? Dat wil ik niet. Nee dat wil ik niet hoor.
Oke. Time-out. Hier begint het gedonder. Zie je? Daar zaten Mike en ik met ons goede gedrag. Zonder enige aarzeling flapte ik eruit : “Nee hij klimt niet door het raam hoor. Hij heeft een hengel en die laat ie naar beneden zakken. Pietje komt dan niet naar binnen. Hij blijft lekker op het dak.” Nou. Zo simpel als wat. Ze vonden het prima. Uit volle borst zongen we Kapoentje gooi wat in mijn schoentje en Bonne Bonne Bonne. Na een snelle blik naar het donkere koepelraam renden de meiden de trap af. Oke. Been there done that. Het eerste schoentje zetten is een feit. Gelukkig vroegen ze niet hoe het koepelraam opengaat want dat kan helemaal niet. En zoals het Sinterklaasfeest vertelt.. Zwarte Piet op het dak, met of zonder hengel, dat kan wél.
Fijne Sinterklaas allemaal!
Blog by Liesbeth Sterrenburg
