Bul. Bulletje. Dit woord is op meerdere manieren uit te leggen. Mijn allerliefste Annabel komt 3x per dag naar me toe en zegt dan “Mama bul”. Je voelt hem natuurlijk al aankomen. Het gaat hier niet om een diploma of om dat gekke beest dat ooit jurylid was bij de miniplaybackshow. Neeeee…. Mijn jongste dochter reikt me haar vingertje aan en vervolgens krijg ik een hard of zacht dingetje aan míjn vinger gesmeerd. Best groot ook. Soms zegt ze “Nee mama wacht, nog eentje”. Zie je het voor je? Herkenbaar? Vies he? Vind ik ook hoor! Iewwww. Ook al is het van mijn eigen kind, toch vind ik het vies. Een snottebulletje uit haar lieve neusje.
Maar goed, buiten dat, ze heeft natuurlijk wel een punt. Er zit een ding in haar neus en dat moet eruit. Heeft ze het eenmaal te pakken dan moet je er iets mee. Toch? Dus wat doe je dan? Dan roep je je moeder. Ik snap dat best. Maar hoe lang gaat dit zo door? Toch niet tot ze zestien is mag ik hopen? Ik moet haar leren dat ze die bul zelf aan een zakdoekje of wc-papiertje mag afvegen. Of ja.. zoals half Nederland dat doet.. je weet wel wat ik bedoel. Maar op die laatste manier voed ik mijn kind niet op. Ik ga niet tegen haar zeggen “Joh Annabel, stop dat bulletje maar lekker in je mondje. Is makkelijk, snel en helemaal niet erg hoor”. Maar voordat ik ook maar iets kan uitleggen komt d’r tweelingzus aangelopen. Noortje komt tussen mij en Annabel instaan. Ze háált me toch een bul uit haar neusje en in één snelle beweging stopt ze dat ding zo, hup, in haar mond.
Ik stond erbij, keek ernaar en wist: dit dilemma is ook weer opgelost!
Blog by Liesbeth Sterrenburg.
Liesbeth Sterrenburg is onze nieuwste blogger. Zij is moeder van tweeling Noortje en Annabel en is samen met Mike al 3 jaar de zeer trotse ouders van deze meiden. Zoals ze zelf zegt: “ze zijn heel leuk, onze twins, maar ook zeer vermoeiend, zeer eigenwijs, zeer creatief en ondernemend, vasthoudend en strijdlustig”. Genoeg om over te schrijven dus! En dat gaat zij vanaf nu voor CITYMOM doen!
