23.02.14. Alles zit in de tas, ik heb mijn jas aangetrokken, Julius is ingepakt en we zijn klaar om te vertrekken. Wat klopt er niet? Die poeplucht.!Het lijkt net of kinderen precies dat doen, waar je net even niet op voorbereid bent of waar je eigenlijk geen tijd voor hebt. Ik zal een aantal momenten met jullie delen, die ons overkwamen op een onverwacht of onhandig moment:
- Julius had gegeten, gedronken, een schone luier en zat ingepakt in zijn autostoel. Na een volksverhuizing te hebben overleefd, waren we eindelijk onderweg. Ineens hoorden we een persgeluid op de achterbank. Huh?! Ja, maar… hij had net ook al een poepluier! Ja, dus? Geen garantie voor de toekomst..
- Altijd hebben we een extra setje kleding bij ons. Echt altijd. Tot die ene dag dat we op een verjaardag waren. Het noodsetje was de dag ervoor ondergepoept en ik was stomweg vergeten de een nieuw setje kleding in de taste doen. Er leek geen vuiltje aan de lucht, tot het moment dat ik een natte plek onder mijn hand voelde. Gelukkig had vriendin Daan een rompertje waar Julius niet volledig in zou verzuipen, die we hem konden aantrekken. Uiteraard kregen we de opmerkingen “Lekker voorbereid!” en “Altijd een extra setje meenemen!” naar ons hoofd geslingerd.
Jahaaa, dat zijn we normaal ook, er was alleen niemand die ons geloofde. - Het was een hete zomerdag, we hadden onze bikini en zwembroek met tegenzin verruild voor een broek en een shirt en we waren op weg naar een housewarming. Juul zat lekker in zijn Maxi-Cosi naar buiten te staren en wij dachten dat we het helemaal voor elkaar hadden. We parkeerden de auto voor de deur van onze vrienden, tilden Julius uit de auto en roken ineens iets geks. We hoefden maar een beentje op te tillen, om te zien dat de complete Maxi-Cosi bruin was. Niet alleen de Maxi-Cosi was bruin, oh nee. Zijn rug, billen en benen waren voorzien van een bruine laag met spuitpoep. Lichtpuntje: we hadden een noodsetje mee! Lekker voorbereid ja!
- Het gebeurt nog wel eens dat ik haast heb om weg te komen. Ik schat de tijd vaak verkeerd in en kom er bijna te laat achter, dat ik nog van alles moet inpakken en aantrekken. Alle obstakels lijken vlak voor vertrek toch te zijn overwonnen. Net op tijd en nat bezweet trok ik Julius’ jas aan om vervolgens mijn eigen jas aan te trekken. Ik ritste de jas van Julius dicht, draaide me om en draaide me weer terug. WAT?! Zijn jas was niet blauw, maar blauw met witte vlekken. Er zat een boertje dwars en Juul besloot dat hij iets kwijt moest. Oh ja, het zat ook op zijn broek en mijn afspraak was al over een kwartier.
- Vier luiers had ik bij me. Een klein poepaanval liet deze voorraad binnen een halfuur slinken tot nul luiers. De kinderwagen stond ingeklapt in de auto, ik was bij mijn ouders thuis, ik was alleen en Juul had weer zijn luier volgepompt met kak. Shit. Letterlijk. We zeuren vaak om de über kleine (lees: drie paden van drie meter lang en anderhalve meter breed), slecht bevoorrade Dekamarkt aan het einde van de straat, maar wat was ik die dag blij dat ik er terecht kon voor een pak luiers! Weliswaar hadden ze de juiste maat niet (slecht bevoorraad), maar het was beter dan niets.
- Net schoon uit bad werd Julius door Mark in een schone handdoek gerold. Mark tilde hem op en liep met hem naar zijn slaapkamertje. Ineens werd Marks overhemd warm en nat. Jawel, Juul moest ineens plassen en besloot dit net ná het badje te doen. Gewoon, omdat het kan.
- Zo leuk om Julius steeds weer een andere combi aan te trekken. Alles staat hem en wat hebben we veel. Met dat kleine en beweeglijke lijfje is het soms een hele klus om alles aan te krijgen. Net toen ik helemaal klaar was met het aankleden van Juul en zijn haar wilde kammen, spuugde hij alles onder. Niet alleen zijn shirt, ook de mouwen van zijn rompertje, zijn linkerbroekspijp en zijn rechtersok. Geeft niks, ik begin gewoon weer opnieuw. En opnieuw.
Achteraf en soms op het moment zelf kunnen we er wel om lachen, maar soms…. Alsof ze het weten!
-X- Max
